Húsið er tveggja hæða,
hjónin eig´allt sem þau dreymdi um.
Kallinn er út´að græða
meðan hún er ein með tækjunum.
Vélar, sem vinna betur,
hún er vitlaus í að nota þær
Sífellt í gang hún setur
og fær sælustrauma niðr´í tær.
Hún er út úr sýn, alein heima.
Öllum klóm er stungið í -
framin vélabrögð fram og aftur.
Friðþægingu fær með því.
Gangsett, og tólin titra.
Tækjafýsnin fer um hennar skrokk.
Glennir upp, augun glitra
er hún gamnar sér við tölvustrokk.
Daglangt er öll á iði
því hún elskar að fá í sig stuð.
Frúin vill ver´í friði
—hún er frekar orðin rafmögnuð.
Hún er út úr sýn, alein heima.
Öllum klóm er stungið í -
framin vélabrögð fram og aftur.
Friðþægingu fær með því.
Það er þett' og hitt úr sér gengið,
eitthvað þarf að gera við.
Hún fær hjálparhellur annað slagið
sem herðir upp og hreinsar burt ryð.
|
Switch to English 
