 Þegar allt er gengið niður
og þankarykið sest á ný
heyrist kunnuglegur kliður,
úti er friður,
ró fyrir bí.
Það er víst of fljótt að fagna,
fokið er í skjólin flest.
Hratt og vel ég reiði magna,
þau munu þagna.
Sólin er sest.
Þá trúi ég og treysti' á það
að takist eins og stefnt var að,
við fáum hugi sameinað
á nýjum stað.
Ég trúi því að nú sé lag,
það komi tíð með bættum hag
og dagur eftir þennan dag
á nýjum stað.
Nú treysti ég á þig.
Þú treysta mátt á mig.
Í fjarskanum er felustaður,
forlaganna höfuðból.
Það veit að vísu enginn maður
hvers það er hagur,
hver þar á skjól.
Allt í einu gerist undur,
á ögurstundu hetjudáð.
Sannarlega náðarmundur
en eftir sem áður
dýr eru ráð.
Þá trúi ég og treysti' á það
að takist eins og stefnt var að,
við fáum hugi sameinað
á nýjum stað.
Ég trúi því að nú sé lag,
það komi tíð með bættum hag
og dagur eftir þennan dag
á nýjum stað.
Nú treysti ég á þig.
Þú treysta mátt á mig.
Ég trúi því að nú sé lag
senn komi tíð með bættum hag
og dagur eftir þennan dag
á nýjum stað.
Þá trúi ég og treysti' á það
að takist eins og stefnt var að
við fáum hugi sameinað
á nýjum stað.
Ég trúi því að nú sé lag,
það komi tíð með bættum hag
og dagur eftir þennan dag
á nýjum stað.
Nú treysti ég á þig.
Þú treysta mátt á mig.
Nú treysti ég á þig.
Þú treysta mátt á mig.
|
Switch to English 